Zaterdagnamiddag ontvangt Ipswich Town op Portman Road onze Villans. Een zomerse trip naar East Anglia, het katapulteert ons onmiddellijk 18 jaar terug in de tijd.

Op een nacht droomde ik dat mijn geliefkoosd clubje een Belg had aangenomen. Marc Hendrikx ging in mijn gedachten reeds de hele flank af tot de wekker het eindsignaal fluitte.

Even later verslikte ik me in mijn koffie toen het Nieuwsblad me doodleuk meldde dat Aston Villa een Belg had aangenomen. Beter dan in mijn droom was het niemand minder dan Luc Nilis, mijn idool als beginnend voetballertje.

Stel je voor. Nilis samen met Dion Dublin in de spits. Het nieuwe seizoen kon niet snel genoeg voor de deur staan.

Meteen was Luc succesvol in de Intertoto Cup tegen het nietige Dukla Pribram. Maar het was pas bij zijn Premier League-debuut dat heel Engeland over Nilis sprak. Tot op vandaag is zijn doelpunt tegen Chelsea één van de meest besproken goals van het Sky-tijdperk.

Helaas sloeg twee speeldagen later het noodlot toe. We waren amper drie minuten ver toen Nilis in botsing kwam met de uitgekomen doelman Richard Wright.

In de beginjaren van het internet volgde ondergetekende nog de wedstrijden ‘live’ via BBC Ceefax en meteen was de ernst van de blessure duidelijk te lezen. Het zware verdict luidde een dubbele beenbreuk en minstens 6 maanden op non-actief.

Uiteindelijk zou Nilis nooit terugkeren en eind januari 2001 zijn definitief afscheid van Aston Villa en het profvoetbal aankondigen.

What if…