Afgelopen weekend reisden een 7 Belgen af naar de 2nd City om er Aston Villa v Bolton Wanderers bij te wonen. Aaron Vanhoutte maakte er dit verslagje van:

Omstreeks 6.00 uur werd er verzameld: Maesie, Bruno, Xavier, Deetn, Arne, PJ en ikzelf zouden die avond naar B’ham afzakken… In afwachting van de late vogels werden de eerste pintjes reeds genuttigd! Daarna stapten we in de gehuurde Mercedes Viano. Prachtauto voor zo’n trip! Iedereen leek wel te vinden voor de koelbox tussen de voorzetels en de lekker veel voetruimte.

Bij de shuttle aangekomen, kraakten de passagiers alweer een blikje Joe Piler. Xavier moest wel even bekomen van de hele grote trein, zoiets had hij nog nooit gezien!

De heenreis werd grotendeels door Arne voor zijn rekening genomen. Met een minimum aan tussenstops, enkel voor de gebruikelijke plaspauzes en burgerrmomenten, probeerden we zo snel mogelijk B’ham te bereiken. Aan het verkeer zal het niet gelegen hebben want dat verliep vlot.

Rond 11.30 kwamen we aan in ons hotel: de Premier Inn te Broad Street. Na een korte opstropping in het centrum konden we safe and sound onze bagage uitladen. Al gauw kwamen we op de kamers en die vielen wel te pruimen! Beste hotel waar ik al ben geweest tijdens een trip naar Engeland!!!

Even opfrissen en de deur uit. Zoals bijna altijd trokken we richting Broad Street (20 meter wandelen :p) en sloegen we onze tent op in de Risa, een soort club met 2 verdiepen vol muziek (voor elk wat wils) en drank. Na een viertal uurtjes feestgedruis werd er in de Risa, zoals in alle danstenten, schoon schip gemaakt en vloog iedereen op straat. Een goed half uurtje later, want we besloten nog een wandelingetje te maken, kwamen we in ons hotel aan en begonnen we aan een fijne doch korte nachtrust.

’s Morgens kraaide de haan PJ reeds om 8 uur wakker. Na zijn welverdiende bad deed hij de kamerronde zodat iedereen om 9 uur wakker was. Even dacht ik “Wie komt er nu in mijn vertrek?!”, blijkbaar had ik de deur tegen aan gelaten… Kwestie van een goede luchtcirculatie? Was dat het maar. Nu goed, er was geen kwaad geschied en al mijn spulletjes waren nog aanwezig!

Nu lekker ontbijten! Voor een luttele 7 pond aten we English breakfast. Onze oprechte appreciatie trouwens voor zowel personeel als eten. Alles was tiptop in orde. Om eerlijk te zijn had ik zelfs veel minder verwacht! Het bleek nog maar eens: dit hotel heeft alles: ligging, mooie kamers, goed eten, vriendelijk personeel… Iedereen vond het dan ook een aanrader!

Na het uitchecken trokken we naar de fanshop waar we enkele Villa-atributen kochten. Eenmaal de kassa gepasseerd, lieten we nog snel even een kiekje nemen alvorens om 11u aan de drink-in te beginnen. Het café ademde geschiedenis, had bierkeuze genoeg en bovendien kon je er ook de 1 o’clock match volgen. Ideaal dus.

Toen werd het maar eens tijd om richting stadion te trekken. Onder begeleiding van horden fans sloften we nog vlug richting hamburgertent en gadgetkraampje. In dit laatste standje kreeg onze joker stilaan vorm. 😀

Uiteindelijk bereikten we Villa Park. We slurpten nog vlug een biertje en namen plaats op onze zitjes. Al was dat voor mij en Xavier maar voor even, want onze joker wilde per se op de foto met de Villa-mascotte. Een staaltje scherpe fotografie vertelt u de rest…

De match zelf begon veelbelovend. Ons ploegske kende een, naar mijn gevoel, goed begin. Met een terechte openingsgoal tot gevolg. Al vlug rolde “forever Young, we want you here…” van de tribunes. Droomstart! Ook daarna deed Bolton niet echt mee, 1 keer konden ze slechts dreigen via een plaatsbal naast het doel.

Na de beginfase probeerde Villa met enige voorzichtigheid op zoek te gaan naar een tweede doelpunt. Daar kwam echter niet veel van in huis… Een bleke Ireland en flanken die niet meer bij het spel betrokken werden, waren daar de oorzaak van.

De partij verwaterde in middenveldvoetbal en Bolton scoorde uit het niets. Een misse inspeelbal en 2 foutieve defensieve ingrepen lagen aan de basis. De defensie slaagt er dit jaar niet meer in onze voorsprongen te behouden. Al  ligt het probleem, naar mijn uiterst bescheiden mening, niet daar maar in het aanvallende compartiment. Villa hield geen bal meer vast en het beloofde dan ook een open 2^de helft te worden.

De tweede helft bleek echter een ontgoocheling. We moesten genoegen nemen met enkele kansjes voor beide ploegen. Wanneer Holte End om Carew schreeuwde, werd hij prompt in de ploeg gedropt. Weliswaar begon Villa iets beter te draaien maar je verwacht toch meer… Het gelijkspel was uiteindelijk een terechte uitslag.

Na de match trokken we richting Mercedes Viano en begonnen we aan de terugreis. Tussen B’ham en London was het behoorlijk druk, niettemin verliep het redelijk vlot. Het was vooral een kwestie van aandachtig blijven… Na London konden we goed doorperen en in geen tijd bereikten we de shuttle. Het werd nog even spannend toen we van de Burger King naar onze Viano moesten hollen omdat de final call reeds was verlopen. Niets verloren, zo bleek, paspoortcontroles waren niet meer nodig en we konden vlot door de verschillende posten rijden om onze wagen in de shuttle te stationeren. Eindelijk konden we smullen!