Rond minuut 80 begon het in te zinken. Ondanks de meerderheidssituatie zou het weer niet mogen zijn. Een zoveelste finale waar je naar het ander vak staart en je je afvraagt hoe een cup final winnen eigenlijk voelt.

Steve Bruce is een aimabele man. Eentje die je gewoon het succes gunt. Maar hij is gefaald in zijn opdracht én in zijn herkansing van de play offs.

Als je met zo’n potentieel zo’n schamel voetbal moet brengen tegen zogenaamde topploegen als Derby, Boro en andere Fulhams,… Hoe zou je dan moeten spelen op Stamford Bridge of Anfield?

De tijd is rijp om hem te bedanken en om een manager te vinden die speelt om elke match te winnen. Een financiële uitdaging hoeft het niet zozeer te worden. Voorbeelden genoeg van elftallen die goedkoop werden samengeraapt. Fulham’s ploegje werd gefinancierd op de verkoop van ene Ross McCormack en een legioen huurlingen.

Helaas zullen we hoogstwaarschijnlijk afscheid nemen van enkele spelers. Voor het eerst sinds lange tijd stond er dit seizoen een ploeg op het veld vol spelers die geliefd werden door het publiek. Ooit al eens een huurling gezien die zo veel affiniteit toont met de club en fans als Robert Snodgrass? En het beeld van de wedstrijd, waar een duidelijk geëmotioneerde John Terry Jack Grealish troostte?

Het oprechte applaus bij de overgebleven Villa fans na het fluitsignaal was dik verdiend. Het was een ploeg vol talent die ploegen van de mat kon spelen. Helaas werd tactisch meer dan eens verkeerd gespeeld waardoor we het moeten stellen met enkele mooie herinneringen van dit seizoen.

We go again.