Vrijdagavond was het – eindelijk! – tijd voor de eerste ‘pub’-meet van de Belgian Villains van deze lopende campagne. Tien Villans trotseerden het gure weer om hun helden aan te moedigen in Patrick Foley’s te Gent.
Met een korte versnelling trachten we de gietende regen te verslaan en droog Foley’s te bereiken. Iets wat helaas niet lukte, maar dit ging de avond niet bederven. De Ierse gastheren hadden ons een mooi tafeltje gereserveerd vlak voor het reuzescherm en onder impuls van de eerste Kilkenny’s werd kennis gemaakt met elkaar. Aston Villa is echter een universele taal waardoor de sfeer aan tafel meteen opperbest was.
Enkele verhaaltjes en anekdotes later was het tijd voor het hoofdgerecht: QPR v Villa. Het werd een verhaal van willen, maar niet kunnen. Met het leeuwendeel van het balbezit (op een bepaald ogenblik 71% nota bene) kon Villa daar amper een kans tegenover stellen. QPR toonde zich daarentegen dodelijk efficiënt, al had de bezoekende verdediging daar natuurlijk wel zijn verdienste in.
De tweede consecutieve nederlaag kon de sfeer in de groep niet bederven. En al zeker niet toen karaokekandidaat Matske het toepasselijke ‘You are my sunshine’ uitkoos als singalong. Met de nodige tekstaanpassingen werd zijn poging nieuw leven ingeblazen. “Matske, he’s one of our own!”
Steve Bruce is een aimabele man. Eentje die je gewoon het succes gunt. Maar hij is gefaald in zijn opdracht én in zijn herkansing van de play offs.
Belgian Villains 