Vraag me niet wat ik moet maken van deze eerste wedstrijd terug. Een dubbel gevoel overheerst.

Enerzijds was het een wedstrijd die kon en eigenlijk moest gewonnen worden. Zeg maar (alweer) een gemiste kans. Villa had de beste kansen en bij The Blades was goalie Dean Henderson gewoon man van de match. Dankzij uitstekende parades op pogingen van Keinan Davis en John McGinn hield hij zij netten schoon.

Anderzijds was de tegenstander dé revelatie van het seizoen. Sheffield heeft een gedrilde equipe en de ruimtes waren schaars. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat ze dit seizoen slechts tweemaal buitenshuis verloren. Bovendien hadden we een falende Hawk-Eye nodig om het geklungel van Orjan Nyland recht te trekken.

Tja, wat maak je er dan van? Na het laatste fluitsignaal overheerste de teleurstelling, wetende dat de run in er niet gemakkelijker op wordt. Rationeler bekeken pakken we een belangrijk punt, stoppen we een reeks van 5 nederlagen op een rij en hebben we nog 9 Cup Finals voor de boeg.

Er waren enkele verrassingen in het startelftal. Zo was er geen plaats voor de geleende Pépé Reina. Pré-Covid wisselde de Spanjaard sterke met minder sterke prestaties af, maar door zijn ervaring was de verwachting toch dat hij het nummer 1-shirt zou behouden. Verder nam Ezri Konsa plaats op rechtsachter voor de afwezige Guilbert. Ook Engels volgde de wedstrijd wegens blessure via SkySports.

Vooraan kreeg de jonge Keinan Davis de voorkeur op Samatta. Het nieuws was dat Keinan messcherp was op training en in de oefenwedstrijden en trok die lijn door in de Premier League. Tot driemaal toe had hij zijn sterke prestatie moeten bekronen met een doelpunt, maar hij blijft een kopie van Emile Heskey. Een gesel voor een verdediging die o zo moeilijk scoort.

Een verrassende vaststelling toch bij the Villans was de collectief sterke prestatie. Het teerde niet op het talent van een Jack Grealish of John McGinn, maar het collectief bleek het sterke punt. Verder was het voor Douglas Luiz wellicht één van zijn beste partijen in Claret & Blue. Als verdedigende middenvelder hield hij het goed bij elkaar en is hierbij mijn keuze voor man van de match.

Dean Smith liet in recente interviews blijken dat er veel geoefend werd op de zwakke punten. Het was duidelijk te merken dat er op stilstaande fases, de achilleshiel dit seizoen, veel verbetering was. Kortney Hause knokte zich in enkele mooie posities, al moet het vizier nog iets scherper.

Anwar El Ghazi was de teleurstelling in dit collectief geheel. Misschien was de verwachting te hoog gespannen. De Nederlander lijkt me een typische ‘training ground’-speler, maar kon ook niet in dit nieuwe normaal een sterke prestatie afleveren. Het werd een grijze wedstrijd van onze winger, al liet hij met enkele acties en gemeten voorzetten zijn talent tonen.

Om erin te blijven, moeten de domme foutjes eruit. Helaas waren de foutjes vandaag ook weer aanwezig. Nyland, Hause en Nakamba deden hun uiterste best om de bezoekers een doelpunt te schenken. Gelukkig werd het dit keer niet afgestrapt.

Met nog negen wedstrijden wordt er situatie er niet rooskleuriger op. Zondag wacht met Chelsea alweer een te duchten tegenstander en na elke gemiste kans wordt het een beetje meer van ‘moeten’. Hopelijk speelt het in Villa’s voordeel dat ze deze wedstrijd reeds hebben gespeeld tegenover een koud Chelsea.