Stel je voor: enkele biertjes voor de wedstrijd in de Drayton Arms – meegaan in de sfeer in een opgepompt uitvak – de eerste teleurstelling nadat de VAR de opener van McGinn afkeurt na 1 minuut – het ontploffen bij de 0-1 – innige omhelzingen met wildvreemden nadat Watkins de 0-3 binnen prikt. What if.

Het gerstenatje werd uiteindelijk thuis genuttigd, maar de vreugde was er daarom niet minder op. Na één minuut zaten we al op rozen, helaas kwam de VAR het feestje verbrodden. Begrijpelijk, al was Leno altijd kansloos bij de pegel van onze Schotse middenvelder.

Het was mijn eerste kennismaking met Arsenal dit seizoen. In gedachten zaten we nog met een flitsende tegenstander, pass-and-move en bovenal met veel snelheid. Niets van dit. Dit Arsenal balde inspiratieloos, tergend traag en the Villans knepen uitstekend de ruimtes dicht.

In een draak van een eerste helft had Villa de beste kansjes en niet heel onverdiend trilden Leno’s netten een tweede maal. Barkley, Grealish en Targett werden niet onder druk gezet en laatstgenoemde zette laag voor richting tweede paal. Trezeguet dwong Saka tot het maken van een owngoal.

Na de koffiepauze weinig beterschap. Het inbrengen van Pepe gaf de thuisploeg iets meer schwung, maar de uitdefensie stond pal.

Het was Villa die uiteindelijk de score verder zou uitdiepen. Twee heerlijke voorbereidende acties en ditto doelpunten zetten de 0-3 score op het bord.

Een oververdiende overwinning en de statistieken blijven impressionant. Drie uitwedstrijden, drie overwinningen en nog geen enkel tegendoelpunt. Als we de vergelijking maken met vorig jaar duurde het tot Boxing Day vooraleer we aan 15 punten geraken. En inmiddels hebben we reeds eentje meer gewonnen dan in de volle 19 uitwedstrijden vorig seizoen.

Onwards & upwards!