Belgian Villains

Sommige onder ons haten wedstrijden tegen het gespuis. Winnen wordt voor een club als Villa aanzien als normaal, terwijl een verlies leidt tot een open top parade en een DVD of tien in Blues hun clubshop. Persoonlijk vind ik zulke wedstrijden met niets te vergelijken, gewoonweg sublieme ervaringen.

Bakkie vol kletsen in de pubs rondom Villa Park – in colonne richting St. Andrews – spanning en haat die van de tribunes rolt – (eventuele) last minute winners – falende Old Bill – gefrustreerde Zulu’s… Love it.

Sinds een aantal weken is Steve Bruce aan het roer bij the Villans. De Steve Bruce van die bewuste goal. En ja, deze die met Blues er 4 op 6 wist te winnen tegen Villa. Redenen genoeg om de man te haten, maar de aanstelling voelt gewoon juist aan. Als geen ander weet Bruce wat er leeft bij de supporters en hij slaagt er telkens in deze passie te vertalen naar zijn ploegen. Een nieuwe Martin O’Neill als het ware, een ideale persoon die de club in deze omstandigheden nodig heeft.

Zijn start is positief te noemen. Met een 7 op 9 staan de resultaten meteen mooi op het bord, het spelniveau moet nog een kwaliteitsinjectie krijgen. De confrontatie met zijn voormalige werkgever is zijn eerste grote test. Small Heath heeft met Gary Rowett één van de beste jonge managers van het land in dienst. De Villa-fan heeft Blues met een laag budget van een hopeloos geval naar een stabiele subtopper uitgebouwd. Hoewel het allesbehalve een gezondheidswandeling wordt, leeft ondergetekende in de hoop dat het kwaliteitsverschil en het record van Brucey Bonus in 2nd City derby’s de drie punten zullen opleveren. Antwoord zondag rond het middaguur, live te bekijken op Eleven Sports.

Komende zondag is het eindelijk de harde realiteit. De eerste competitiewedstrijd van Villa buiten de hoogste afdeling sinds 1988. Toen slaagde Graham Taylor erin om het verblijf in het vagevuur van tweede klasse te beperken tot één seizoen. Voor fans zoals ondergetekende – die amper gepureerde patatjes mochten eten ten tijde van Spink, Birchy en andere David Platts – gaat zondag een hele nieuwe wereld open.

Was het nu West Ham, Newcastle, Blackpool of andere Wigans, er vloeiden elk jaar rond de mei-maand tranen op Match of the Day. Degradatie moet verschrikkelijk zijn, dacht ik telkens. Het voelde evenwel – los van het feit dat degradatie reeds begin januari beklonken was – eerlijk gezegd aan als een opluchting. Aston Villa had de laatste jaren een soort van ‘too big to go down’-gevoel rondom zich opgebouwd, maar de Premier League is onverbiddelijk. Van League One-spelers, tot overbetaalde prima donna’s naar onervaren Franse huurlingen. Het maakte allemaal geen verschil uit. Villa was een ploeg van ‘losers’ geworden, een gevoel die tot diep bovenaan de bestuurskamers was doorgedrongen.

“Opgelucht,” zei ik dan. Eindelijk verlost van de verplichte roll-overs tegen Man Utd, Arsenal of Chelsea. “Hello again,” aan de ploegen uit mijn kindertijd. Aan ploegen zoals Leeds Utd, Nottingham Forest of Ipswich Town kan ik nog levendig herinneringen ophalen. Dit geldt ook voor de tegenstander van komende zondag. Het Sheffield Wednesday van Wim Jonk en Benito Carbone was de tegenstander in mijn allereerste wedstrijd op Villa Park. Happy days.

Happy days is dan ook de hoop voor deze campagne. Weg met het defaitisme en de talrijke verbrodde weekends. En ja, veel zelfverklaarde experten zien ons opnieuw een zwaar en teleurstellend seizoen tegemoet gaan. Of als je Wednesday-fans moet geloven, spelen we zondag tegen het Brazilië van Pélé in plaats van tegen toppers als Steven Fletcher en Barry Bannan. Akkoord er zijn nog veel vraagtekens. Nieuwbakken eigenaar Tony Xia en manager Roberto Di Matteo moeten hun woorden nog omzetten in resultaten, maar een ploeg met de standing van Aston Villa moet altijd de ambitie hebben om automatische promotie af te dwingen.

Zondag wacht dus een lastige klip naar Hillsborough. De verliezende play-off-finalist kwam versterkt uit het tussenseizoen en zal tot op het eind meedingen voor de prijzen. Na een twijfelende voorbereiding een goede waardemeter voor Di Matteo en zijn manschappen. Just make us proud again.

Come on me babbies!

Het seizoen 2015-2016 staat voor de deur. In de afgelopen weken werden heel wat transfers gerealiseerd. Tijd om kennis te maken met de nieuwste aanwinsten.

De koopwoede werd gestart met de definitieve overgang van Scott Sinclair (£ 2.5m – Man City) en de vrije transfers van Micah Richards (Man City) en doelman Mark Bunn (Norwich).

Na het vertrek van sterkhouders Delph en Benteke trok Sherwood pas echt de geldbeugel open.

Lille-middenvelder Gueye (£ 9m) was in eerste instantie aangetrokken als vervanger voor Tom Cleverly (Everton), maar zijn spel leunt dichter bij Fabian ‘The snake’ Delph aan.

Hij zal op het middenveld vervoegd worden door de Fransman Jordan Veretout. Het jeugdproduct van Nantes heeft een neus voor assist en is een expert in dode balsituaties. Zijn spel lijkt op een jonge James Milner en verkoos Villa boven een avontuur in Leicester. Hij kost £ 7m.

Liverpool betaalde na lang talmen uiteindelijk Benteke’s release clause van £ 32m. Zijn plaats wordt ingevuld door Rudy Gestede. De Beninse international scoorde vorig seizoen 22 maal in de Championship. Sherwood vindt zijn nieuwste rekruut de sterkste kopper in gans Engeland (Eat that ‘Tekkers). Rekening houdende dat Blackburn slechts £ 500.000 betaalde aan Cardiff in januari 2014, doet de Lancashire outfit een mooie financiële zaak.

Een ander nieuw gezicht in Villa’s aanval is Jordan Ayew. De jongere broer van Swansea-aanwinst André en zoon van Abédi Pelé gold als een groot talent bij Marseille, maar kon daar niet doorbreken. Bij Lorient lukte het vorig seizoen uiteindelijk wel en 15 doelpunten later betaalt Villa £ 12m voor de Ghanees.

Aly Cissokho (uitleenbeurt Porto) en Antonio Luna (Eibar) werden te licht bevonden voor de linkerflank. Hun plaats wordt ingepakt door Jordan Amavi. Ja, ook een Fransman… Ja, ook een Jordan… Bij Nice kent men Jordan als een groot talent met aanvallende kwaliteiten. Alleen slikt hij graag een geel kartonnetje.

Met Juan Angel Crespo haalt Tim een Tony Moon-lookalike. De Spanjaard was aan £ 500.000 een koopje te noemen. Hij is bij voorkeur een fullback en komt over van het gedegradeerde Cordoba.

Inmiddels verlengden Nathan Baker en Ciaran Clark hun contract in het tussenseizoen.

Overzicht vertrekkers

Fabian Delph – Man City
Christian Benteke – Liverpool
Shay Given – StokeAly Cissokho – Porto (uitgeleend)
Matt Lowton – Burnley
Chris Herd – vrije speler
Andreas Weimann – Derby
Darren Bent – Derby
Antonio Luna – Eibar
Tom Cleverley – Everton
Yacouba Sylla – Rennes
Niklas Helenius – Aalborg
Graeme Burke – Notts County
Ron Vlaar – vrije speler

Antonio Luna heeft Aston Villa langs de achterdeur verlaten. Hij tekende voor Eibar, nadat hij transfervrij mocht vertrekken.

Luna kwam in de zomer van 2013 over van Sevilla. Paul Lambert zag in hem de oplossing voor het probleem op de linksback-positie en betaalde £ 2m voor de Spanjaard.

Met een sterk debuut op Arsenal speelde Luna zich snel in de gratie van de fans. Hij kreeg de bijnaam Tony Moon en leek vertrokken voor jaren.

Helaas verslapten zijn prestaties met de wedstrijd en was het na 17 matchen over en uit voor Luna.

Uitleenbeurten bij Hellas Verona en Spezia Calcio werden geen succes, waardoor Tony zijn carrière hoopt te herlanceren bij Eibar.

Als mogelijke vervanger wordt Jordan Amavi van Nice genoemd. Aan de Fransman hangt een stevig prijskaartje vast van £ 9m.